اختلال یکپارچگی-پردازش-حسی چیست؟

اختلال پردازش حسی (SPD) بیماری است که بر نحوه پردازش اطلاعات حسی (محرک ها) مغز تأثیر می گذارد.

اطلاعات حسی شامل مواردی است که می بینید ، می شنوید ، بو می کنید ، مزه می کنید یا لمس می کنید. SPD می تواند بر روی تمام حواس شما

یا فقط بر روی یک حس تأثیر بگذارد. SPD معمولاً به این معنی است که شما بیش از حد به محرک هایی حساسیت دارید که دیگران این حساسیت را ندارند.

اما این اختلال می تواند نتیجه معکوس نیز ایجاد کند. در این موارد ، محرک های بیشتری لازم است تا شما را تحت تأثیر قرار دهد.

کودکان بیش از بزرگسالان به SPD مبتلا می شوند. اما بزرگسالان نیز می توانند علائمی داشته باشند. در بزرگسالان ،

به احتمال زیاد این علائم از کودکی وجود داشته است. با این حال ، بزرگسالان روش هایی برای مقابله با SPD ایجاد کرده اند که به آنها

امکان می دهد اختلال را از دیگران پنهان کنند.درمورد اینکه SPD یک بیماری شاخص است یا خیر ، در میان پزشکان بحث شده است.

بعضی از پزشکان استدلال می کنند که اینطور نیست برخی می گویند این یک تشخیص برای چیزهایی که می تواند به عنوان

یک رفتار مشترک برای کودکان توضیح داده شود. برخی دیگر می گویند برخی از کودکان بسیار حساس هستند.

 برخی از پزشکان می گویند که SPD علامت سایر اختلالات است – مانند اختلال طیف اوتیسم ، بیش فعالی ،

اختلال نقص توجه ،اضطراب، و غیره – و خود یک اختلال نیست. پزشکان دیگر معتقدند ممکن است فرزند شما بدون داشتن

اختلال دیگری از بیماری SPD رنج ببرد. برخی می گویند روشن است که بعضی از کودکان در اداره اطلاعات حسی منظم (محرک ها) مشکل دارند.

در حال حاضر ، SPD به عنوان یک تشخیص پزشکی رسمی شناخته نشده است.

SPD می تواند بر یک حس یا چند حس تأثیر بگذارد. کودکانی که SPD دارند ممکن است نسبت به اصوات ، لباس ها و بافت های غذایی واکنش بیش از حد نشان دهند.

یا ممکن است نسبت به ورودی حسی واکنش کمی نشان دهند. این باعث می شود که آنها  به محرکهای شدیدتر،هیجان نا مناسب نشان دهند.

برخی از مثالها شامل پریدن از وسایل بلند یا تاب خوردن بیش از حد در زمین بازی است. همچنین ،

کودکان مبتلا به SPD همیشه دچار یک نوع از علائم نیستند. آنها می توانند به ترکیبی از واکنش های بیش از حد و کم حساس باشند.

کودکان ممکن است بیش از حد حساس باشند:

• فکر کنند لباس هایشان خیلی زبر و خشن است.

• فکر کنند چراغها خیلی روشن به نظر می رسند.

• فکر کنند صداها خیلی بلند به نظر می رسند.

• فکر کنند اجسام نرم خیلی سخت احساس می شوند.

• جویدن انواع خوراکی ها باعث خنده آنها می شود.

• تعادل ضعیفی داشته باشند یا دست و پا چلفتی به نظر برسند.

• از بازی روی تاب می ترسند.

• در برابر حرکات ناگهانی ، لمس ، صداهای بلند یا نورهای شدید واکنش ضعیفی نشان دهند.

• مشکلات رفتاری داشته باشند.

بعضی اوقات این علائم به مهارت حرکتی ضعیف نیز مرتبط هستند. کودک شما ممکن است در نگه داشتن مداد یا قیچی مشکل داشته باشد. او ممکن است

در بالا رفتن از پله ها مشکل داشته باشد یا پایین باشد یا ماهیچه های کلامی ضعیف و ممکن است تأخیر در زبان داشته باشد.

در کودکان بزرگتر ، این علائم ممکن است باعث اعتماد به نفس پایین شود. آنها ممکن است منجر به ابتلا به انزوای اجتماعی و حتی افسردگی شوند.

کودکان ممکن است در صورت عدم حساسیت (جستجوی حس):

• نمی توانند آرام بنشینند.

• بدنبال هیجان باشند (عاشق پرش ، ارتفاع و چرخش است).

• می تواند بدون سرگیجه چرخش کند.

• دنبال ارتباط های اجتماعی نباشند.

• فضای شخصی را تشخیص ندهند.

• به دنبال جویدن چیز ها باشند.(از جمله دست و لباس آنها).

• به دنبال تحریک بینایی خود (مانند وسایل الکترونیکی) باشند.

• در خواب مشکل دارند.

• آلودگی صورت و بینی خود را تشخیص ندهند.

پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث SPD می شود. آنها در حال تحقیق در مورد پیوند های ژنتیک هستند ، به این معنی که می تواند در خانواده ها اجرا شود.

برخی از پزشکان بر این باورند که می تواند بین اوتیسم و ​​SPD ارتباط  وجود داشته باشد. این می تواند به این معنی باشد که بزرگسالانی که به اوتیسم مبتلا هستند ،

احتمالاً دارای فرزندانی با SPD هستند. اما توجه به این نکته مهم است که اکثر افرادی که SPD دارند،اوتیسم ندارند.