بیماری هزار چهره یا لوپوس چیست؟
لوپوس،بیماری هزار چهره و خود ایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن بیش فعال شده و
به یک بافت سالم حمله می کند.
علائم شامل التهاب ، تورم و آسیب به مفاصل ، پوست ، کلیه ها ، خون ، قلب و ریه ها است.
به دلیل ماهیت پیچیده ، مردم گاهی اوقات لوپوس را “بیماری ۱۰۰۰ چهره” می نامند.
در ایالات متحده ، طبق گزارش بنیاد لوپوس آمریکا ، سالانه مردم حدود ۱۶۰۰۰ مورد جدید
از لوپوس را گزارش میکنند و ممکن است تا ۱.۵ میلیون نفر با این بیماری زندگی کنند.
این بنیاد می گوید که لوپوس زنان را بیشتر درگیر می کند و به احتمال زیاد در سنین ۱۵ تا ۴۴ سالگی ظاهر می شود.
لوپوس بیماری مسری نیست.
فرد نمی تواند آن را از طریق جنسی یا هر روش دیگری به شخص دیگری منتقل کند.
با این حال ، در موارد نادر ، زنان مبتلا به لوپوس ممکن است
کودکانی به وجود آورند که به نوعی لوپوس مبتلا هستند. به این لوپوس نوزادی گفته می شود.
بیشتر بخوانید:سندرم فیبرومیالژیا.نشانه ها،دلایل و درمان
انواع گونه های بیماری لوپوس
۱.لوپوس اریتماتوی سیستمیک(SLE)
SLE آشنا ترین نوع لوپوس است. این یک بیماری سیستمیک است.
این به این معنی است که در کل بدن تأثیر دارد. علائم ممکن است از خفیف تا شدید باشد.
این بیماری نسبت به انواع دیگر لوپوس مانند لوپوس دیسکوئید شدیدتر است ،
زیرا می تواند بر روی هر یک از اعضای بدن یا سیستم های اندام بدن تأثیر بگذارد.
این می تواند باعث التهاب در پوست ، مفاصل ، ریه ها ، کلیه ها ، خون ، قلب یا ترکیبی از این موارد شود.
این وضعیت به طور معمول از چرخه ها عبور می کند. در زمان بهبودی ،
فرد هیچ علائمی نخواهد داشت.در طی پیشرفت، بیماری فعال است و علائم آن ظاهر می شود.
۲.دیسکوئید لوپوس اریتماتوز(DLE)
در لوپوس اریتماتوز دیسکویید (DLE) – یا لوپوس پوستی –
علائم فقط روی پوست تأثیر می گذارد. بثورات در صورت ، گردن و پوست سر ظاهر می شود.
نواحی برآمده ممکن است ضخیم و پوسته پوسته شوند و در نتیجه جای زخم ایجاد شود.
بثورات ممکن است از چند روز تا چند سال طول بکشد و ممکن است عود کند.
طبق گفته بنیاد لوپوس آمریکا ، DLE بر اندام های داخلی تأثیر نمی گذارد ،
اما حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به DLE به SLE مبتلا می شوند. با این حال ،
مشخص نیست که آیا این افراد قبلاً مبتلا به SLE بوده اند
و علائم بالینی را فقط روی پوست نشان داده اند یا پیشرفتی از DLE یا SLE وجود دارد.
لوپوس اریتماتوی زیر پوستی حاد به ضایعات پوستی گفته می شود که
در قسمت هایی از بدن که در معرض آفتاب هستند ظاهر می شود. ضایعات باعث ایجاد زخم نمی شوند.
۳.لوپوس ناشی از دارو
در حدود ۱۰ درصداز افراد مبتلا به SLE ، علائم به دلیل واکنش به برخی از داروهای تجویز شده رخ می دهد.
طبق Genetics Home Reference ، حدود ۸۰ دارو ممکن است باعث ایجاد این بیماری شوند.
این داروها شامل برخی از داروهایی است که مردم برای درمان تشنج و فشار خون بالا استفاده میکنند.
آنها همچنین شامل برخی از داروهای تیروئید ، آنتی بیوتیک، ضد قارچ و قرص های ضد بارداری خوراکی هستند.
داروهایی که معمولا با این شکل از لوپوس همراه هستند عبارتند از:
-
هیدرالازین ، داروی فشار خون بالا
-
پروکاینامید ، داروی آریتمی قلب
-
ایزونیازید ، آنتی بیوتیکی که برای درمان سل استفاده می شود
لوپوس ناشی از دارو به طور معمول پس از قطع مصرف دارو توسط فرد از بین می رود.
۴.لوپوس نوزادی
بیشتر نوزادانی که از مادران مبتلا به SLE متولد می شوند سالم هستند.
با این حال ، درحدود ۱ درصد از زنان دارای آنتی بادی های مربوط به لوپوس ، نوزادی مبتلا به لوپوس خواهند داشت.
این زنان ممکن است مبتلا به SLE ، سندرم شوگرن باشد یا به هیچ وجه علائم بیماری نداشته باشد.
سندرم شوگرن یکی دیگر از موارد خود ایمنی است که اغلب با لوپوس اتفاق می افتد.
علائم اصلی آن خشکی چشم و خشکی دهان است.
هنگام تولد ، نوزادان مبتلا به لوپوس نوزاد ممکن است بثورات پوستی ،
مشکلات کبدی و شمارش خون کم داشته باشند.
حدود ۱۰ درصد از انها کم خونی خواهند داشت.
ضایعات معمولاً پس از چند هفته از بین می روند.
با این حال ، برخی از نوزادان دارای انسداد قلبی مادرزادی هستند که
در آنها قلب نمی تواند یک عمل پمپاژ طبیعی و ریتمیک را تنظیم کند.
نوزاد ممکن است به ضربان ساز قلب نیاز داشته باشد.
این می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد.
برای زنان مبتلا به SLE یا سایر اختلالات خود ایمنی مرتبط
بسیار مهم است که در دوران بارداری تحت مراقبت پزشک باشند.
بیشتر بخوانید:هیپوتونی یا کاهش تون عضلانی را بشناسید
علل بروز بیماری لوپوس
لوپوس یک بیماری خودایمنی است ولی علت دقیق آن،مشخص نیست.
•چه مشکلی پیش می آید؟
سیستم ایمنی از بدن محافظت می کند و با
آنتی ژن ها مانند ویروس ها ، باکتری ها و میکروب ها مقابله می کند.
این کار را با تولید پروتئین هایی به نام آنتی بادی انجام می دهد.
گلبول های سفید خون یا لنفوسیت های B این آنتی بادی ها را تولید می کنند.
هنگامی که فرد دچار بیماری خود ایمنی مانند لوپوس می شود ،
سیستم ایمنی بدن نمی تواند بین مواد ناخواسته یا آنتی ژن ها و بافت سالم تفاوت قائل شود.
در نتیجه ، سیستم ایمنی بدن آنتی بادی ها را هم علیه بافت سالم و هم برای آنتی ژن ها هدایت می کند.
این باعث تورم ، درد و آسیب بافتی می شود.
متداول ترین نوع آنتی بادی در افراد مبتلا به لوپوس ، آنتی بادی ضد هسته (ANA) است.
ANA با قسمتهایی از هسته سلول ، مرکز فرماندهی سلول ، واکنش نشان می دهد.
این آنتی بادی ها در خون گردش می کنند ،
اما برخی از سلول های بدن دارای دیواره های نفوذپذیری کافی هستند تا بتوانند از طریق آنتی بادی ها عبور کنند.
سپس آنتی بادی ها می توانند به DNA موجود در هسته این سلول ها حمله کنند.
به همین دلیل است که لوپوس برخی از اندام ها را تحت تأثیر قرار می دهد و برخی دیگر را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
•چرا سیستم ایمنی بدن اشتباه می کند؟
چندین عامل ژنتیکی احتمالاً در ایجاد SLE تأثیر دارند.
برخی از ژن های بدن به عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می کنند.
در افراد مبتلا به SLE ، تغییر در این ژن ها ممکن است عملکرد سیستم ایمنی بدن را متوقف کند.
طبق Genetics Home Reference ، یک نظریه احتمالی مربوط به مرگ سلولی است،
فرآیندی طبیعی که با تجدید سلول های بدن رخ می دهد.
برخی از دانشمندان بر این باورند که به دلیل عوامل ژنتیکی ، بدن از سلول های مرده خلاص نمی شود.
این سلولهای مرده باقی مانده ممکن است موادی را آزاد کنند که
باعث اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن می شود.
بیشتر بخوانید:کج گردنی یا تورتیکولیس چیست؟-علائم،درمان و پیشگیری
عوامل خطرساز: هورمون ها ، ژن ها و محیط
۱.هورمون ها:
هورمون ها مواد شیمیایی هستند که بدن تولید می کند.
آنها فعالیت سلولها یا اندامهای خاصی را کنترل و تنظیم می کنند.
فعالیت هورمونی می تواند عوامل خطر زیر را توضیح دهد:
رابطه جنسی : انستیتوی ملی بهداشت ایالات متحده خاطر نشان می کند که
احتمال ابتلا به لوپوس در زنان ۹ برابر بیشتر از مردان است.
سن : علائم و تشخیص اغلب در سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی ، در سال های باروری اتفاق می افتد.
با این حال ،طبق Genetics Home Reference ، بیست درصد از موارد پس از ۵۰ سالگی ظاهر می شوند.
از آنجا که از هر ۱۰ مورد لوپوس ۹ مورد بر زنان تأثیر می گذارد ،
محققان رابطه احتمالی بین استروژن و لوپوس را بررسی کرده اند.
زنان و مردان هر دو استروژن تولید می کنند ، اما زنان بیشتر استروژن تولید می کنند.
در یک بررسی که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد ، دانشمندان مشاهده کردند که
استروژن می تواند بر فعالیت ایمنی بدن تاثیر بگذارد و باعث ایجاد آنتی بادی لوپوس در موش های حساس به لوپوس شود.
این ممکن است توضیح دهد که چرا بیماری های خود ایمنی بیشتر از مردان در زنان تأثیر می گذارند.
شواهد کافی برای تأیید اینکه استروژن باعث لوپوس می شود ، وجود ندارد.
اگر پیوندی وجود داشته باشد ، درمان مبتنی بر استروژن میتواند شدت لوپوس را تنظیم کند.
با این حال ، قبل از اینکه پزشکان بتوانند آن را به عنوان یک درمان ارائه دهند ، تحقیقات بیشتری لازم است.
۲.عوامل ژنتیکی:
محققان ثابت نکرده اند که عامل ژنتیکی خاصی باعث بیماری لوپوس می شود ،
اگرچه این عامل در بعضی از خانواده ها بیشتر است.
عوامل ژنتیکی ممکن است دلیلی بر این باشد که موارد زیر عوامل خطرناک لوپوس هستند:
نژاد : افراد از هر زمینه ای می توانند به لوپوس مبتلا شوند ،
اما این در مقایسه با جمعیت سفید پوستان ، در افراد رنگین پوست دو تا سه برابر بیشتر است.
همچنین در زنان اسپانیایی تبار ، آسیایی و بومی آمریکا شیوع بیشتری دارد.
سابقه خانوادگی : فردی که دارای خویشاوند درجه یک یا درجه دو با لوپوس باشد ، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن است.
دانشمندان ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد لوپوس نقش داشته باشد ،
اما شواهد کافی برای اثبات این بیماری وجود ندارد.
در مطالعات دوقلوهای یکسان ، یک دوقلو ممکن است به لوپوس مبتلا شود
در حالی که دیگری رشد نمی کند ، حتی اگر با هم بزرگ شوند و در معرض محیط قرار بگیرند.
بر اساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۷ در سمینارهای آرتروز و روماتیسم منتشر شده است ،
اگر یکی از اعضای یک جفت دوقلو به لوپوس مبتلا باشد ، دیگری ۲۵درصد احتمال ابتلا به این بیماری را دارد.
لوپوس در افرادی که سابقه بیماری در خانواده ندارند ممکن است اتفاق بیفتد ،
اما ممکن است بیماری های خودایمنی دیگری نیز در خانواده وجود داشته باشد.
به عنوان مثال می توان به تیروئیدیت ، کم خونی همولیتیک و پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک اشاره کرد.
برخی پیشنهاد کرده اند که تغییر در کروموزومهای x ممکن است احتمال بروز را بیشتر کند.
۳.محیط زیست:
عوامل محیطی – مانند مواد شیمیایی یا ویروس،
ممکن است در ایجاد لوپوس در افرادی که از قبل حساس به ژنتیک هستند ، نقش داشته باشد.
محرک های احتمالی محیطی عبارتند از:
سیگار کشیدن : افزایش تعداد موارد در دهه های اخیر ممکن است به دلیل قرار گرفتن در معرض دخانیات بیشتر باشد.
قرار گرفتن بیش از اندازه در معرض نور خورشید: برخی معتقدند که این ممکن است محرک باشد.
دارو: طبق Genetics Home Reference ، حدود ۱۰ درصد موارد ممکن است مربوط به دارو باشد
عفونتهای ویروسی : اینها ممکن است علائمی را در افرادی که مستعد ابتلا به SLE هستند ، ایجاد کند.
لوپوس مسری نیست و فرد نمی تواند آن را از طریق جنسی منتقل کند.
آیا کودکان در معرض خطر هستند؟
لوپوس در کودکان زیر ۱۵ سال نادر است مگر اینکه مادر تولد آنها را داشته باشد.
در این حالت ، کودک ممکن است به مشکلات قلبی ، کبدی یا پوستی مرتبط با لوپوس مبتلا باشد.
نوزادان مبتلا به لوپوس نوزاد ممکن است در اواخر زندگی شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری خود ایمنی دیگری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:میاستنی گراویس(MG):همه چیز درمورد آن
کلینیک کاردرمانی،گفتاردرمانی و توانبخشی توان افزا اصفهان،با کادر مجرب و حرفه ای در زمینه های تشخیص،
درمان و بهبود انواع اختلالات،ناهنجاری ها و آسیب های جسمی و ذهنی کودکان و بزرگسالان،
در خدمت شما هموطنان عزیز از سراسر کشور میباشد.
شماره تماس جهت نوبت دهی و مشاوره رایگان:۰۳۱۳۲۷۴۴۲۳۲-۰۹۳۰۳۱۲۶۴۷۵
آدرس:اصفهان ؛ خیابان هشت بهشت شرقی؛ خیابان لاهور؛ نبش کوچه ۶۰ و ۶۲
اینستاگرام کلینیک تخصصی نصر:(اینجا کلیک کنید)
علائم بیماری لوپوس
علائم لوپوس در زمان تشدید بیماری اتفاق می افتد.
بین تشدید بیماری، افراد معمولاً دوره های بهبودی را تجربه می کنند ،
زمانی که علائم کمی وجود دارد یا علائمی ندارند.
لوپوس دارای طیف وسیعی از علائم است ، از جمله:
-
خستگی
-
کاهش اشتها و کاهش وزن
-
درد یا تورم در مفاصل و عضلات
-
تورم در پاها یا اطراف چشم
-
غدد متورم ، یا غدد لنفاوی
-
بثورات پوستی ، به دلیل خونریزی زیر پوست
-
زخمهای دهان
-
حساسیت به خورشید
-
تب
-
سردرد
-
درد قفسه سینه هنگام تنفس عمیق
-
ریزش غیرمعمول مو
-
انگشتان دست و پا یا رنگ پریده یا بنفش ناشی از سرما یا استرس ( پدیده رینود)
-
آرتروز
•تاثیر بر سایر سیستم های بدن:
لوپوس همچنین می تواند بر سیستم های زیر تأثیر بگذارد:
کلیه ها: التهاب کلیه ها (نفریت) می تواند حذف مواد زائد و سموم دیگر را برای بدن دشوار کند.
حدود ۱ نفر از هر ۳ نفر مبتلا به لوپوس دچار مشکلات کلیوی می شوند.
ریه ها: بعضی از افراد به پلوریت ، التهاب پوشش داخلی حفره سینه مبتلا می شوند که
باعث درد قفسه سینه ، به ویژه در تنفس می شود. ذات‌الریه ممکن است ایجاد شود.
سیستم عصبی مرکزی : لوپوس گاهی اوقات می تواند بر روی مغز یا سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارد .
علائم شامل سردرد ، سرگیجه ، افسردگی، اختلالات حافظه ، مشکلات بینایی ، تشنج ، سکته مغزی یا تغییر رفتار است.
رگ های خونی : واسکولیت ، یا التهاب رگ های خونی می تواند رخ دهد. این می تواند بر گردش خون تأثیر بگذارد.
خون : لوپوس می تواند باعث کم خونی ، لکوپنی (کاهش تعداد گلبول های سفید خون)
یا ترومبوسیتوپنی (کاهش تعداد پلاکت در خون که به لخته شدن کمک می کند) شود.
قلب : اگر التهاب قلب را تحت تأثیر قرار دهد ، می تواند منجر به میوکاردیت و آندوکاردیت شود.
همچنین می تواند بر غشایی که قلب را احاطه کرده تأثیر بگذارد و باعث پریکاردیت شود.
درد قفسه سینه یا سایر علائم ممکن است به وجود آید.
آندوکاردیت می تواند به دریچه های قلب آسیب برساند و باعث ضخیم شدن و رشد سطح دریچه شود.
این می تواند منجر به رشدهایی شود که منجر به سوفل قلب شود.
•عوارض دیگر
ابتلا به لوپوس خطر ابتلا به تعدادی از مشکلات سلامتی را افزایش می دهد:
عفونت : احتمال آلودگی بیشتر می شود زیرا هم لوپوس و هم درمان های آن سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند.
عفونت های رایج شامل عفونت های دستگاه ادراری، عفونت تنفسی ، عفونت های مخمری ، سالمونلا ، تبخال و زونا است.
مرگ بافت استخوان: این اتفاق زمانی رخ می دهد که خونرسانی به استخوان کم باشد.
شکستگی های ریزی می تواند در استخوان ایجاد شود.
در نهایت ، استخوان ممکن است فرو بریزد. معمولاً مفصل ران را تحت تأثیر قرار می دهد.
عوارض بارداری: زنان مبتلا به لوپوس بیشتر در معرض خطر از دست دادن بارداری ، زایمان زودرس و پره اکلامپسی قرار دارند.
بیماری شامل فشار خون بالا. برای کاهش خطر ابتلا به این عوارض ،
پزشکان معمولاً به تعویق انداختن بارداری تا حداقل ۶ ماه تحت کنترل لوپوس توصیه می کنند.
بیشتر بخوانید:دیستروفی عضلانی:انواع،علائم و روش های درمانی
تشخیص بیماری لوپوس
تشخیص لوپوس به دلیل علائم متنوعی که ممکن است شبیه علائم سایر بیماری ها باشد ، دشوار است.
پزشک از علائم سوال می کند ،
معاینه فیزیکی می کند و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی را ثبت می کند
پزشک ممکن است برخی آزمایشات خون و سایر تحقیقات آزمایشگاهی را درخواست کند.
•نشانگرهای زیستی
نشانگرهای زیستی آنتی بادی ، پروتئین ، ژنتیک و سایر عواملی هستند
که می توانند به پزشک نشان دهند چه اتفاقی در بدن می افتد یا اینکه بدن چگونه به درمان پاسخ می دهد.
آنها مفید هستند زیرا می توانند نشان دهند که آیا فردی حتی اگر علائمی هم نداشته باشد ، به یک بیماری مبتلا است.
لوپوس از طرق مختلف بر افراد تأثیر می گذارد. این امر یافتن نشانگرهای زیستی قابل اعتماد را دشوار می کند.
با این حال ، ترکیبی از آزمایش خون و تحقیقات دیگر می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص را تایید کند.
•آزمایش خون
آزمایش خون می تواند نشان دهد که آیا برخی از نشانگرهای زیستی وجود دارد یا خیر ،
و نشانگرهای زیستی می توانند اطلاعاتی راجع به بیماری های خود ایمنی در فرد داشته باشند.
۱) آنتی بادی ضد هسته
حدود ۹۵ درصد افراد مبتلا به لوپوس در آزمایش ANA نتیجه مثبت می گیرند.
با این حال ، برخی از افراد آزمایش ANA مثبت می کنند ، اما مبتلا به لوپوس نیستند.
سایر آزمایشات باید تشخیص را تأیید کنند.
۲) آنتی بادی های ضد فسفولیپید
آنتی بادی های ضد فسفولیپید (APL) نوعی آنتی بادی است که علیه فسفولیپیدها هدایت می شود.
APL در ۵۰ درصد افراد مبتلا به لوپوس وجود دارد. افراد بدون لوپوس نیز می توانند APL داشته باشند.
ممکن است در فرد مبتلا به APL خطر لخته شدن خون ، سکته مغزی و فشار خون ریوی بیشتر باشد.
همچنین احتمال بروز عوارض بارداری از جمله از دست دادن جنین بیشتر است.
۳) تست آنتی بادی ضد DNA
حدود ۷۰ درصدافراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادی هستند که به عنوان آنتی بادی ضد DNA شناخته می شود.
نتیجه به احتمال زیاد در هنگام شعله ور شدن مثبت است.
۴) آنتی بادی ضد dsDNA
آنتی بادی ضد دو رشته DNA (anti-dsDNA)
نوع خاصی از آنتی بادی ANA است که حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به لوپوس رخ می دهد .
کمتر از ۱ درصد از افراد فاقد لوپوس دارای این آنتی بادی هستند.
اگر آزمایش مثبت باشد ، ممکن است به این معنی باشد که
فردی شکل جدی تری از لوپوس دارد ، مانند نفریت لوپوس یا لوپوس کلیه.
۵) آنتی بادی ضد اسمیت
حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلا به لوپوس آنتی بادی نسبت به Sm دارند ،
یک ریبونوکلئوپروتئین که در هسته سلول وجود دارد.
این بیماری در کمتر از ۱ درصد افراد فاقد لوپوس وجود دارد و در سایر بیماران با روماتیسم نادر است.
به همین دلیل ، فردی با آنتی بادی ضد sm احتمالاً به لوپوس مبتلا است.
این بیماری معمولاً با لوپوس کلیه وجود ندارد.
۶) آنتی بادی ضد U1RNP
حدود ۲۵ درصد افراد مبتلا به لوپوس آنتی بادی ضد U1RNP دارند
و کمتر از ۱ درصد افراد فاقد لوپوس آنتی بادی دارند.
این آنتی بادی ممکن است در افرادی که پدیده رینود و آرتروپاتی ژاکود ،
تغییر شکل دست به دلیل آرتروز دارند ، وجود داشته باشد.
۷) آنتی بادی ضد Ro / SSA و ضد La / SSB
بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به لوپوس دارای آنتی بادی ضد Ro / SSA و ضد La / SSB هستند.
این موارد همچنین با سندرم شوگرن اولیه و در افراد مبتلا به لوپوس که از نظر ANA منفی هستند ، اتفاق می افتد.
آنها در حدود ۱۵ درصد از افراد بدون لوپوس به مقدار کم وجود دارند
و می توانند با سایر بیماری های روماتیسمی مانند آرتریت رومانوئید نیز بروز کند.
اگر مادری آنتی بادی ضد Ro و ضد La داشته باشد ، احتمال ابتلای نوزاد به لوپوس در نوزاد بیشتر است.
فرد مبتلا به لوپوس که می خواهد باردار شود آزمایشاتی را برای این آنتی بادی ها انجام می دهد.
۸) آنتی بادی های ضد هیستون
آنتی بادی های هیستون ها پروتئین هایی هستند که در ساختار DNA نقش دارند.
افراد مبتلا به لوپوس ناشی از دارو معمولاً به آن مبتلا می شوند و افراد مبتلا به SLE ممکن است به آن مبتلا شوند.
با این حال ، آنها لزوما تشخیص لوپوس را تأیید نمی کنند.
سرم (خون) مکمل آزمون: ازمون سرم مکمل اقدامات سطوح پروتئین ها است که مصرف بدن که التهاب می گیرد.
اگر فردی سطح مکمل کمی داشته باشد ، این نشان می دهد که التهاب در بدن وجود دارد و SLE فعال است.
•آزمایشات ادرار
آزمایش ادرار میتواند به تشخیص و نظارت بر اثرات لوپوس بر روی کلیه ها کمک کند.
وجود پروتئین ، گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و
گچ های سلولی همگی می توانند به عملکرد کلیه ها کمک کنند.
برای برخی از آزمایشات ، فقط یک نمونه لازم است.
برای دیگران ، فرد ممکن است نیاز به جمع آوری نمونه در طول ۲۴ ساعت داشته باشد.
•نمونه برداری از بافت
همچنین ممکن است پزشک برای بررسی هرگونه
آسیب یا التهاب ، از بیوپسی، معمولاً از پوست یا کلیه ها درخواست کند.
•آزمایشات تصویربرداری
اشعه ایکس و سایر آزمایشات تصویربرداری می تواند
به پزشکان کمک کند تا اندام های تحت تأثیر لوپوس را ببینند.
•تست های مانیتورینگ
آزمایشات در حال انجام می توانند نشان دهند که چگونه لوپوس
بر روی فرد تأثیر می گذارد یا اینکه بدن وی چگونه به درمان پاسخ می دهد.
بیشتر بخوانید:نقرس چیست؟-هر چیزی که لازم است بدانید
درمان بیماری لوپوس
در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری لوپوس وجود ندارد ،
اما افراد می توانند علائم و التهابات خود را با تغییر سبک زندگی و دارو کنترل کنند.
هدف از درمان این است:
-
جلوگیری از پیشرفت یا مدیریت بیمار
-
خطر آسیب اندام را کاهش می دهد
دارو می تواند به موارد زیر کمک کند:
-
کاهش درد و تورم
-
فعالیت سیستم ایمنی بدن را تنظیم می کند
-
تعادل هورمون ها
-
آسیب مفصل و اندام را کاهش داده یا از آن جلوگیری میکند
-
فشار خون را مدیریت می کند
-
خطر عفونت را کاهش می دهد
-
کلسترول را کنترل می کند
درمان دقیق به چگونگی تأثیر لوپوس بر روی فرد بستگی خواهد داشت.
بدون درمان ، علائمی می توانند رخ دهند که ممکن است عواقب تهدیدکننده زندگی داشته باشد.
•درمان خانگی و جایگزین دارو
به غیر از دارو ، موارد زیر ممکن است به تسکین درد یا کاهش خطر عود بیماری کمک کند:
-
اعمال گرما و سرما
-
انجام تمرینات کاردمانی
-
شرکت در فعالیتهای تمدد اعصاب یا مراقبه ، از جمله یوگا و تای چی
-
انجام ورزش منظم در صورت امکان
-
اجتناب از قرار گرفتن در معرض آفتاب
-
تا آنجا که ممکن است از استرس جلوگیری کنید