سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم آسپرگر، اگرچه دیگر یک تشخیص رسمی نیست، اما متعلق به گروهی از شرایط رشد عصبی است که به عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) شناخته می شود . کارشناسان آنچه را که قبلاً به عنوان سندرم آسپرگر تشخیص داده شده بود، در انتهای خفیف طیف اوتیسم می دانند. اکنون ممکن است متوجه این سطح ۱ ASD نیز شوید.
علائم اصلی آسپرگر عبارتند از:
- داشتن مشکل در تعامل اجتماعی
- درگیر شدن در رفتارهای تکراری
- محکم بر عقاید و عقاید ایستادن
- تمرکز بر قوانین و روال
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، اغلب به عنوان اوتیسم با عملکرد بالا شناخته می‌شوند .
“عملکرد بالا” در واقع یک تشخیص نیست. این به سادگی به این معنی است که آنها نسبت به سایر افراد در طیف اوتیسم به حمایت کمتری نیاز دارند. این دسته معمولاً شامل افراد مبتلا به آسپرگر می شود.
درباره اصطلاحات اوتیسم بیشتر بدانید.
آسپرگر شامل تاخیر در مهارت های زبانی یا رشد شناختی نمی شود، بنابراین افراد به طور کلی می توانند فعالیت های زندگی روزمره را به تنهایی مدیریت کنند. به عبارت دیگر، نیازهای آنها معمولاً مانع از تحصیل در یک کلاس معمولی یا داشتن شغل نمی شود.
بیشتر بخوانید:اختلال نافرمانی مقابله ای کودکان چقدر شایع است؟
سندرم آسپرگر چه تفاوتی با اوتیسم دارد؟
سندرم آسپرگر دیگر یک تشخیص مستقل در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) نیست.
این جدیدترین نسخه در سال ۲۰۱۳ منتشر شد. از آن زمان، هر کسی که طبق معیارهای تشخیصی در نسخه های قبلی کتابچه راهنمای تشخیص آسپرگر را دریافت کرده باشد، به سادگی تشخیص ASD را دریافت می کند.
علائم مرتبط با آسپرگر اکنون تحت ASD، طیفی از الگوهای ارتباطی و رفتاری مداوم قرار می‌گیرند. اما بسیاری از افرادی که قبل از این تغییر تشخیص آسپرگر را دریافت کرده‌اند ممکن است هنوز اصطلاح اصلی را ترجیح دهند.
در مورد علائم ASD بیشتر بدانید.
تفاوت عمده ای که آسپرگر را از ASD متمایز می کند این است که افراد مبتلا به آسپرگر تمایل دارند:
آنها ممکن است به حمایت روزانه بسیار کمی نیاز داشته باشند و ممکن است تا اواخر زندگی تشخیص داده نشوند.
بیشتر بخوانید:ناتوانی های یادگیری کودکان را بشناسید
علائم سندرم آسپرگر چیست؟
برخی از علائم آسپرگر عبارتند از:
- تمرکز بیش از حد. بسیاری از مردم تمرکز شدیدی روی یک موضوع محدود و مورد علاقه دارند. برای کودکان، این می تواند علاقه ای همه جانبه به چیزهایی مانند برنامه قطارها یا دایناسورها باشد. این علاقه می تواند به گفتگوهای یک طرفه با همسالان و بزرگسالان دامن بزند.
- مشکل در تشخیص نشانه های اجتماعی. افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است از تلاش‌ها برای تغییر موضوع گفتگو بی‌اطلاع بمانند، که می‌تواند یکی از دلایلی باشد که آنها در تعاملات اجتماعی با مشکل مواجه هستند. آنها همچنین ممکن است در دانستن زمان پایین آوردن صدای خود در مکان های خاص مشکل داشته باشند.
- مشکل در خواندن حالات چهره یا زبان بدن. بسیاری از افراد اوتیستیک در تشخیص و درک احساسات دیگران مشکل دارند. ممکن است تفسیر زبان بدن برای آنها دشوار باشد ، از تماس چشمی اجتناب کنند، یکنواخت صحبت کنند و حالات چهره کمی نشان دهند.
- مشکل در مهارت های حرکتی و هماهنگی. برخی از کودکان مبتلا به آسپرگر ممکن است مهارت های حرکتی ضروری مانند دویدن یا راه رفتن را چالش برانگیز بدانند. آنها ممکن است هماهنگ نباشند و در بالا رفتن یا دوچرخه سواری مشکل داشته باشند.
بیشتر بخوانید:ADD در مقابل ADHD،تفاوت آنها را بشناسید
چه چیزی باعث سندرم آسپرگر می شود؟
تغییرات در مغز مسئول همه تشخیص‌های ASD است، اما پزشکان هنوز دقیقاً علت این تغییرات را تعیین نکرده‌اند.
کارشناسان چند عامل بالقوه را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشد، از جمله ژنتیک و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی، مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها.
پسران بیشتر احتمال دارد که تشخیص ASD را دریافت کنند. که گفت تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از دختران اوتیستیک هرگز تشخیص درست را نمی گیرند.
بیشتر بخوانید:بیش فعالی کودکان(ADHD) چیست؟-نقش کاردرمانی در بهبود آن
سندرم آسپرگر چگونه تشخیص داده می شود؟
هیچ آزمایشی نمی تواند به شما بگوید که آیا شما یا فرزندتان در طیف اوتیسم هستید یا خیر. اگر متوجه علائم آسپرگر شده‌اید، یک متخصص یا متخصص سلامت روان می‌تواند با ارزیابی زمینه‌های کلیدی، از جمله:
- توانایی های زبانی
- تعاملات اجتماعی
- حالات چهره هنگام صحبت کردن
- علاقه به تعامل با دیگران
- نگرش نسبت به تغییر
- هماهنگی حرکتی و مهارت های حرکتی
برخی از افراد در طیف اوتیسم ممکن است در اصل تشخیص اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یا سایر شرایط عصبی رشدی را دریافت کنند. اگر تشخیص مناسب به نظر نمی رسد، همیشه می توانید با متخصص یا متخصص مراقبت های بهداشتی دیگر ارتباط برقرار کنید.
با این حال، به یاد داشته باشید که متخصصان دیگر آسپرگر را تشخیص نمی‌دهند – به جای آن ASD را تشخیص می‌دهند.
کلینیک کاردرمانی،گفتاردرمانی و توانبخشی توان افزا اصفهان،با کادر مجرب و حرفه ای در زمینه های تشخیص،
درمان و بهبود انواع اختلالات،ناهنجاری ها و آسیب های جسمی و ذهنی کودکان و بزرگسالان،
در خدمت شما هموطنان عزیز از سراسر کشور میباشد.
شماره تماس جهت نوبت دهی و مشاوره رایگان: ۰۹۳۰۳۱۲۶۴۷۵
آدرس: اصفهان؛ خیابان رزمندگان، روبروی خیابان شهید کاظمی، نبش کوچه ۲۷
اینستاگرام کلینیک تخصصی توان افزا: (اینجا کلیک کنید)
سندرم آسپرگر چگونه درمان می شود؟
بسیاری از افراد اوتیستیک، از جمله افراد مبتلا به آسپرگر، ASD را یک ناتوانی یا اختلال نمی دانند.
به بیان دیگر، آسپرگر، مانند اوتیسم، یک بیماری پزشکی نیست که نیاز به درمان داشته باشد. برخی از افراد اوتیستیک ممکن است در مدرسه، محل کار یا هنگام انجام فعالیت های روزمره به حمایت نیاز داشته باشند، اما حمایت چیزی شبیه به درمان نیست.
تشخیص زودهنگام می تواند دریافت نوع حمایت مناسب را آسان تر کند، که می تواند به بهبود تعاملات اجتماعی و عملکرد روزانه کمک کند.
وقتی صحبت از پشتیبانی ASD به میان می‌آید، هیچ رویکردی برای همه وجود ندارد. افراد مختلف نیازهای متفاوتی دارند و ترکیبی از روش های درمانی و سایر رویکردها می تواند به رفع چالش های خاص هر فرد کمک کند.
افراد مبتلا به آسپرگر نیز می‌توانند مانند هر کس دیگری دارای شرایط سلامت روانی مانند اضطراب یا افسردگی باشند . دریافت درمان برای این علائم سلامت روان می تواند راه طولانی را در جهت بهبود رفاه کلی داشته باشد.
دارو
هیچ دارویی برای درمان آسپرگر وجود ندارد، اما برخی از افراد ممکن است از دارو برای مدیریت علائم بیماری‌های رایجی که همزمان رخ می‌دهند، یعنی افسردگی و اضطراب استفاده کنند.
داروهایی که گاهی تجویز می شوند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش علائم افسردگی کمک کنند. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ، یک نوع رایج از داروهای ضد افسردگی، همچنین می توانند برای علائم اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس فکری- جبری (OCD) مفید باشند.
- داروهای ضد اضطراب. داروهای ضد اضطراب ، از جمله SSRI ها و بنزودیازپین ها، می توانند علائم اضطراب اجتماعی و سایر اختلالات اضطرابی را کاهش دهند .
- داروهای ضد روان پریشی. برخی از پزشکان ممکن است اینها را برای تحریک پذیری و بی قراری تجویز کنند. ریسپریدون و آریپیپرازول در حال حاضر تنها داروهایی هستند که توسط این دارو تایید شده استسازمان غذا و دارو (FDA)منبع مورد اعتماد به این منظور.
درمان
رویکردهای درمانی مختلف می تواند به بهبود مهارت های ارتباطی، تنظیم عاطفی و تعامل اجتماعی کمک کند. این شامل:
- درمان شناختی رفتاری (CBT). CBT نوعی روان درمانی است که می تواند به شناسایی و تغییر الگوهای افکار و رفتار منفی و غیر مفید کمک کند. CBT می تواند به اضطراب، افسردگی و سایر چالش های شخصی یا مشکلات روزمره کمک کند.
- گفتار درمانی. یک گفتاردرمانگر چالش های زبان و ارتباط را ارزیابی می کند و به آنها رسیدگی می کند. برای افراد مبتلا به آسپرگر، گفتار درمانی ممکن است به کنترل صدا کمک کند.
- آموزش مهارت های اجتماعی. برنامه‌های مهارت‌های اجتماعی به موضوعاتی می‌پردازند که تعامل اجتماعی را برای افراد چالش‌برانگیز می‌سازد. مهارت های آموزش داده شده ممکن است از مهارت های مکالمه تا درک نشانه های اجتماعی و زبان غیر تحت اللفظی، مانند عامیانه و عبارات رایج باشد.
- فیزیوتراپی (PT) و کاردرمانی (OT). PT و OT می توانند به بهبود مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی کمک کنند. OT همچنین می تواند به کودکان مبتلا به آسپرگر کمک کند تا با مسائل حسی کنار بیایند .
آموزش و درمان والدین همچنین می‌تواند به والدین کمک کند تا از تربیت کودک در طیف اوتیسم حمایت کنند.
رویکردهای دیگر
تحقیقات زیادی از مزایای سایر رویکردها برای افراد مبتلا به آسپرگر پشتیبانی نمی کند، اما این لزوما به این معنی نیست که آنها نمی توانند کمک کنند.
سایر استراتژی‌های بالقوه مفید عبارتند از:
- ملاتونین. اختلالات خواب ، که در کودکان مبتلا به آسپرگر غیر معمول نیست، می تواند اضطراب، افسردگی و تحریک پذیری را بدتر کند. مقداریشواهد مربوط به سال ۲۰۱۸منبع مورد اعتمادنشان می دهد ملاتونین می تواند فوایدی داشته باشد، بنابراین ممکن است ارزش آن را داشته باشد که از پزشک خود در مورد آزمایش آن سوال کنید.
- موسیقی و هنر درمانی. موسیقی درمانی (که درمان شفابخش صدا نیز نامیده می شود ) و هنر درمانی می تواند به چالش های ارتباطی، عاطفی و اجتماعی مرتبط با آسپرگر کمک کند.
- ماساژ درمانی. ماساژ درمانی ممکن است کاهش کوتاه مدت اضطراب یا علائم مربوط به حس را برای برخی از افراد اوتیستیک فراهم کند، تا زمانی که با لمس شدن راحت باشند.
- طب سوزنی. آبررسی ۲۰۱۸منبع مورد اعتماددریافتند که طب سوزنی می تواند به بهبود سازگاری اجتماعی و خواب، همراه با سایر علائم ASD کمک کند. نویسندگان مرور بر نیاز به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگ‌تر برای حمایت از این یافته‌ها تأکید کردند.
- گروه های پشتیبانی کودکان و بزرگسالان مبتلا به آسپرگر، همراه با خانواده‌هایشان، ممکن است ارتباط با دیگران را در این طیف مفید بدانند. گروه‌های پشتیبانی و انجمن‌های آنلاین یک محیط قابل دسترس برای بحث در مورد آسپرگر و دریافت اطلاعات و راهنمایی بیشتر ارائه می‌دهند.
بیشتر بخوانید:اوتیسم از آشنایی تا درمان
چشم انداز بلندمدت کودک مبتلا به سندرم آسپرگر چیست؟
هیچ درمانی برای آسپرگر وجود ندارد. اما باز هم، بسیاری از مردم آن را یک وضعیت نیاز به درمان نمی دانند.
تشخیص زودهنگام می تواند به افراد مبتلا به آسپرگر کمک کند تا نیازهای حمایتی کلیدی خود را شناسایی کنند و مهارت هایی را برای هدایت تعاملات اجتماعی و سایر جنبه های زندگی روزمره بیاموزند. اکثر بزرگسالان با آسپرگر کار می کنند و به طور مستقل زندگی می کنند.
مانند هر کس دیگری، افراد مبتلا به آسپرگر چالش ها و نقاط قوت خود را دارند. یک پزشک، متخصص سلامت روان، یا متخصص می تواند راهنمایی هایی را برای شناسایی نیازهای منحصر به فرد فرزند شما و ایجاد یک برنامه حمایتی برای پاسخگویی به آنها ارائه دهد.