---

بررسی اجمالی

اختلال هماهنگی رشدی (DCD)، همچنین به عنوان دیسپراکسی شناخته می شود، وضعیتی است که بر هماهنگی فیزیکی تأثیر می گذارد. باعث می شود کودک در فعالیت های روزانه نسبت به سن خود کمتر از حد انتظار عمل کند و به نظر می رسد ناشیانه حرکت کند.

تصور می‌شود که DCD در پسران ۳ یا ۴ برابر بیشتر از دختران شایع است و این بیماری گاهی در خانواده‌ها دیده می‌شود.

این موضوع در مورد DCD در کودکان است، اگرچه این وضعیت اغلب باعث ایجاد مشکلات مداوم در بزرگسالی می شود. 

علائم DCD

نقاط عطف رشد اولیه خزیدن، راه رفتن، خود تغذیه و لباس پوشیدن ممکن است در کودکان خردسال مبتلا به DCD به تعویق بیفتد. طراحی، نوشتن و اجرا در ورزش نیز معمولاً از آنچه برای سن آنها انتظار می رود عقب است.

اگرچه علائم این بیماری از سنین پایین وجود دارد، اما سرعت رشد کودکان بسیار متفاوت است. این بدان معنی است که تشخیص قطعی DCD معمولاً تا زمانی که کودک مبتلا به این بیماری ۵ ساله یا بیشتر نباشد اتفاق نمی افتد.

چه زمانی باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید

اگر نگران سلامت یا رشد فرزندتان هستید، با یک پزشک عمومی یا بازدیدکننده سلامت صحبت کنید، یا با یک پرستار، پزشک یا هماهنگ کننده نیازهای آموزشی ویژه (SENCO) در مدرسه فرزندتان صحبت کنید.

در صورت لزوم، آنها می توانند فرزند شما را به یک متخصص اطفال جامعه ارجاع دهند، که آنها را ارزیابی می کند و سعی می کند هر گونه مشکل رشدی را شناسایی کند.

علل DCD

انجام حرکات هماهنگ فرآیند پیچیده ای است که اعصاب و بخش های مختلف مغز را درگیر می کند.

هر گونه مشکل در این فرآیند به طور بالقوه می تواند منجر به مشکلات حرکت و هماهنگی شود.

معمولاً مشخص نیست که چرا هماهنگی به خوبی توانایی های دیگر در کودکان مبتلا به DCD ایجاد نمی شود.

با این حال، تعدادی از عوامل خطر که می توانند احتمال ابتلای کودک به DCD را افزایش دهند، شناسایی شده اند.

این شامل:

• تولد نارس، قبل از هفته سی و هفتم بارداری
• تولد با وزن کم
• داشتن سابقه خانوادگی DCD، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که کدام ژن ممکن است در این بیماری دخیل باشد
• مصرف الکل یا داروهای غیرقانونی توسط مادر در دوران بارداری

درمان DCD

هیچ درمانی برای DCD وجود ندارد، اما تعدادی از درمان ها می توانند به کودکان کمک کنند تا مشکلات خود را مدیریت کنند.

این شامل:

• روش‌های انجام فعالیت‌هایی که برایشان دشوار است، مانند تقسیم کردن حرکات دشوار به بخش‌های کوچک‌تر و تمرین منظم آنها آموزش داده می‌شود.
• تطبیق کارها برای آسان کردن آنها، مانند استفاده از دستگیره های مخصوص روی خودکارها و مدادها تا راحت تر در دست گرفتن آنها

اگرچه DCD بر میزان باهوشی کودک تأثیر نمی گذارد، اما می تواند یادگیری را برای آنها دشوارتر کند و ممکن است برای ادامه تحصیل به کمک بیشتری نیاز داشته باشد.

درمان DCD متناسب با کودک شما خواهد بود و معمولاً شامل تعدادی از متخصصان مختلف مراقبت های بهداشتی است که با هم کار می کنند.

اگرچه هماهنگی فیزیکی کودک مبتلا به DCD کمتر از حد متوسط ​​خواهد بود، اما با افزایش سن، این مشکل کمتر می شود.

با این حال، مشکلات در مدرسه – به ویژه تولید کار نوشتاری – می تواند بسیار برجسته تر شود و نیاز به کمک اضافی از والدین و معلمان دارد.

بیشتر بخوانید:فلج اِرب در نوزادان و کودکان چه مشکلاتی ایجاد میکند؟

علائم DCD چیست؟

---

اختلال هماهنگی رشدی (DCD) می تواند طیف وسیعی از مشکلات را ایجاد کند. برخی از این موارد ممکن است در سنین پایین قابل توجه باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تنها با بزرگتر شدن فرزند شما آشکار شوند .

مشکلات در نوزادان

تاخیر در رسیدن به نقاط عطف رشد طبیعی می تواند نشانه اولیه DCD در کودکان خردسال باشد. برای مثال، غلت زدن، نشستن، خزیدن یا راه رفتن کودک شما ممکن است کمی بیشتر از حد انتظار طول بکشد.

همچنین ممکن است متوجه شوید که فرزندتان:

• موقعیت های بدن (حالت) غیرعادی را در طول سال اول خود نشان می دهد
• در بازی با اسباب‌بازی‌هایی که شامل هماهنگی خوب هستند، مانند چیدن آجر، مشکل دارد
• در یادگیری غذا خوردن با کارد و چنگال کمی مشکل دارد

این علائم ممکن است بیایند و بروند.

مشکلات در کودکان بزرگتر

همانطور که کودک شما بزرگتر می شود، ممکن است مشکلات جسمی قابل توجه تری داشته باشد، به علاوه مشکلاتی در زمینه های دیگر.

مشکلات حرکتی و هماهنگی

مشکلات حرکتی و هماهنگی از علائم اصلی DCD هستند.

کودکان ممکن است در موارد زیر مشکل داشته باشند:

• فعالیت های زمین بازی مانند پریدن، پریدن، دویدن و گرفتن یا لگد زدن به توپ. آنها اغلب به دلیل عدم هماهنگی از پیوستن به آن اجتناب می کنند و ممکن است تربیت بدنی برایشان مشکل باشد
• بالا و پایین رفتن از پله ها
• نوشتن، طراحی و استفاده از قیچی – دست خط و نقاشی آنها ممکن است خط خطی شده و در مقایسه با سایر کودکان هم سن آنها کمتر توسعه یافته باشد.
• لباس پوشیدن، زدن دکمه ها و بستن بند کفش
• ثابت ماندن – ممکن است دست و پاهای خود را زیاد تکان دهند یا حرکت دهند

کودک مبتلا به DCD ممکن است بی دست و پا و دست و پا چلفتی به نظر برسد، زیرا ممکن است به اشیاء برخورد کند، اشیاء را رها کند و زیاد بیفتد.

اما این به خودی خود لزوماً نشانه ای از DCD نیست، زیرا بسیاری از کودکانی که دست و پا چلفتی به نظر می رسند در واقع تمام مهارت های حرکتی (حرکتی) طبیعی را برای سن خود دارند.

برخی از کودکان مبتلا به DCD نیز ممکن است نسبت به سایر کودکان تناسب اندام کمتری داشته باشند زیرا عملکرد ضعیف آنها در ورزش ممکن است باعث بی میلی آنها به ورزش شود.

مشکلات اضافی

علاوه بر مشکلات مربوط به حرکت و هماهنگی، کودکان مبتلا به DCD می توانند مشکلات دیگری مانند:

• مشکل در تمرکز – آنها ممکن است دامنه توجه ضعیفی داشته باشند و تمرکز بر روی یک چیز برای بیش از چند دقیقه دشوار باشد.
• مشکل در پیروی از دستورالعمل ها و کپی کردن اطلاعات – آنها ممکن است در مدرسه در شرایط ۱ به ۱ بهتر از گروهی عمل کنند، بنابراین می توان آنها را در کار راهنمایی کرد.
• در سازماندهی خود و انجام کارها ضعیف هستند
• کند بودن در به دست آوردن مهارت های جدید – آنها به تشویق و تکرار برای کمک به یادگیری نیاز دارند
• مشکل در دوست یابی – آنها ممکن است از شرکت در بازی های تیمی اجتناب کنند و ممکن است به دلیل “متفاوت بودن” یا دست و پا چلفتی بودن مورد آزار و اذیت قرار گیرند.
• مشکلات رفتاری – اغلب از ناامیدی کودک از علائم خود ناشی می شود
• عزت نفس پایین

اگرچه کودکان مبتلا به DCD ممکن است هماهنگی ضعیف و برخی مشکلات اضافی داشته باشند، سایر جنبه های رشد – برای مثال، تفکر و صحبت کردن – معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند.

شرایط مرتبط

کودکان مبتلا به DCD ممکن است شرایط دیگری نیز داشته باشند، مانند:

1. اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) – گروهی از علائم رفتاری که شامل بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری است.
2. نارساخوانی – یک مشکل رایج یادگیری که عمدتا بر نحوه خواندن و املای کلمات تأثیر می گذارد
3. اوتیسم – وضعیتی که بر تعامل اجتماعی، ارتباطات، علایق و رفتار تأثیر می گذارد

برخی از کودکان مبتلا به DCD در هماهنگ کردن حرکات مورد نیاز برای تولید گفتار واضح مشکل دارند.

کلینیک کاردرمانی،گفتاردرمانی و توانبخشی توان افزا اصفهان،با کادر مجرب و حرفه ای در زمینه های تشخیص،
درمان و بهبود انواع اختلالات،ناهنجاری ها و آسیب های جسمی و ذهنی کودکان و بزرگسالان،
در خدمت شما هموطنان عزیز از سراسر کشور میباشد.

شماره تماس جهت نوبت دهی و مشاوره رایگان: ۰۹۳۰۳۱۲۶۴۷۵

آدرس: اصفهان؛ خیابان رزمندگان، روبروی خیابان شهید کاظمی، نبش کوچه ۲۷

اینستاگرام کلینیک تخصصی توان افزا: (اینجا کلیک کنید)

بیشتر بخوانید:آتاکسی یا مشکلات مخچه ای چه علائمی دارد؟

تشخیص DCD چگونه است؟

---

اگر فکر می کنید فرزندتان اختلال هماهنگی رشدی (DCD) دارد، با یک پزشک عمومی، بازدیدکننده سلامت یا هماهنگ کننده نیازهای آموزشی ویژه (SENCO) صحبت کنید.

آنها ممکن است فرزند شما را به متخصص مراقبت های بهداشتی دیگری ارجاع دهند که بتواند ارزیابی را انجام دهد.

این می تواند باشد:

• یک متخصص اطفال – یک پزشک متخصص در مراقبت از نوزادان و کودکان که معمولاً به صورت محلی مستقر هستند (متخصص اطفال جامعه)
• یک کاردرمانگر اطفال – یک متخصص مراقبت های بهداشتی که می تواند توانایی های عملکردی کودک شما را در فعالیت های روزانه، مانند دست زدن به کارد و چنگال و لباس پوشیدن ارزیابی کند.
• فیزیوتراپیست کودکان – متخصص مراقبت های بهداشتی که می تواند مهارت های حرکتی (حرکتی) کودک شما را ارزیابی کند.
• روانشناس بالینی یا پزشک خدمات بهداشت روانی کودکان و نوجوانان – متخصص مراقبت های بهداشتی که در ارزیابی و درمان شرایط سلامت روان و مشکلات عاطفی تخصص دارد.
• روانشناس تربیتی – متخصصی که به کودکانی که به دلیل عوامل عاطفی، روانی یا رفتاری در پیشرفت تحصیلی خود با مشکل مواجه هستند، کمک می کند.

سایر پزشکانی که ممکن است در این فرآیند دخیل باشند عبارتند از یک متخصص اطفال رشد عصبی یا یک متخصص مغز و اعصاب اطفال.

اینها متخصصان اطفال هستند که در توسعه سیستم عصبی مرکزی که شامل مغز، اعصاب و نخاع می شود نیز تخصص دارند.

یک متخصص اطفال رشد عصبی ممکن است در یک مرکز رشد کودک یا کلینیک های بهداشتی محلی کار کند.

گاهی اوقات، یک متخصص مغز و اعصاب برای کمک به رد سایر بیماری‌هایی که بر مغز و سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند (شرایط عصبی) که ممکن است باعث علائم کودک شما شود، نیاز است.

مهم است که تشخیص درستی داشته باشید تا بتوانید درک بهتری از مشکلات فرزندتان داشته باشید و حمایت مناسب ارائه شود.

تشخیص همچنین می تواند به کاهش استرس تجربه شده توسط والدین و کودکان مبتلا به DCD کمک کند.

ارزیابی

تشخیص DCD معمولاً توسط متخصص اطفال و اغلب با همکاری یک متخصص کاردرمانی انجام می شود.

عموماً یک متخصص اطفال در تشخیص و یک کاردرمانگر هم در تشخیص و هم در درمان نقش دارد.

برای اینکه تشخیص داده شود، ضروری است که کودک آنچه را که ارزیابی مبتنی بر هنجار از مهارت های حرکتی خود می نامند، داشته باشد. این ممکن است توسط یک کاردرمانگر، فیزیوتراپیست یا متخصص اطفال انجام شود.

کودکان مشکوک به DCD معمولاً با استفاده از روشی به نام موتور ABC ارزیابی می‌شوند که شامل آزمایش‌هایی از موارد زیر است:

• مهارت های حرکتی درشت – توانایی آنها برای استفاده از عضلات بزرگ که حرکات قابل توجه بدن را هماهنگ می کند، مانند حرکت به اطراف، پریدن و حفظ تعادل
• مهارت های حرکتی ظریف – توانایی آنها در استفاده از عضلات کوچک برای حرکات هماهنگ دقیق، مانند کشیدن و قرار دادن میخ های کوچک در سوراخ ها

عملکرد فرزند شما در ارزیابی نمره گذاری می شود و با محدوده نرمال نمرات یک کودک در سن او مقایسه می شود.

همچنین باید شواهدی وجود داشته باشد که نشان دهد توانایی ذهنی کودک در محدوده طبیعی سن آنها قرار دارد.

گاهی اوقات فرزند شما ممکن است توانایی ذهنی خود را توسط یک روانشناس یا اگر خیلی جوان است توسط یک متخصص اطفال ارزیابی کند.

متخصص مراقبت های بهداشتی که ارزیابی را انجام می دهد، سابقه پزشکی کودک شما را در نظر می گیرد. این شامل هر گونه مشکلی است که ممکن است در طول تولد آنها اتفاق افتاده باشد و هرگونه تاخیر در رسیدن به نقاط عطف رشد.

سابقه پزشکی خانوادگی شما، مانند اینکه آیا یکی از اعضای خانواده مبتلا به DCD تشخیص داده شده است، نیز در نظر گرفته خواهد شد.

پس از تکمیل فرآیند ارزیابی، متخصصان مراقبت های بهداشتی درگیر گزارشی در مورد وضعیت فرزند شما تهیه خواهند کرد.

معیارهای تشخیصی

برای تشخیص DCD، کودک شما معمولاً باید تمام معیارهای زیر را داشته باشد:

• مهارت های حرکتی آنها به طور قابل توجهی کمتر از سطح مورد انتظار برای سن و فرصت هایی است که برای یادگیری و استفاده از این مهارت ها داشته اند.
• فقدان مهارت حرکتی آنها به طور قابل توجهی و مداوم بر فعالیت ها و دستاوردهای روزانه آنها در مدرسه تأثیر می گذارد.
• علائم آنها برای اولین بار در مراحل اولیه رشد آنها ظاهر شد
• فقدان مهارت های حرکتی آنها با تاخیر طولانی مدت در همه زمینه ها (ناتوانی یادگیری عمومی) یا شرایط پزشکی نادر مانند فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی بهتر توضیح داده نمی شود .

DCD تنها در صورتی باید در کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری عمومی تشخیص داده شود که هماهنگی فیزیکی آنها به طور قابل توجهی بیشتر از توانایی های ذهنی آنها مختل شده باشد.

اگرچه ممکن است در سنین پیش دبستانی مشکوک به DCD باشد، معمولاً تشخیص قطعی قبل از ۴ یا ۵ سالگی کودک امکان پذیر نیست.

بیشتر بخوانید:هانتینگتون یک اختلال مغزی ژنتیکی

درمان DCD چگونه انجام میشود؟

---

اختلال هماهنگی رشدی (DCD) قابل درمان نیست، اما راه هایی وجود دارد که به کودک شما کمک می کند تا مشکلات خود را مدیریت کند.

تعداد کمی از کودکان، معمولاً آنهایی که علائم خفیف دست و پا چلفتی دارند، ممکن است در نهایت از علائم خود “رشد کنند”.

با این حال اکثریت قریب به اتفاق کودکان به کمک طولانی مدت نیاز دارند و همچنان در نوجوانان و بزرگسالان تحت تأثیر قرار خواهند گرفت.

هنگامی که DCD تشخیص داده شد، می توان یک برنامه درمانی متناسب با مشکلات خاص کودک شما تهیه کرد. این طرح ممکن است شامل متخصصان مختلفی باشد.

یک برنامه درمانی، همراه با کمک اضافی در مدرسه، می تواند به فرزند شما کمک کند تا بسیاری از مشکلات جسمی خود را مدیریت کند، اعتماد به نفس عمومی و عزت نفس او را بهبود بخشد و به او کمک کند تا به بزرگسالی سازگار تبدیل شود.

متخصصان مراقبت های بهداشتی

چندین متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است در مراقبت از کودک شما نقش داشته باشند.

به عنوان مثال، کودک شما ممکن است به کمک یک کاردرمانگر کودکان نیاز داشته باشد، که می تواند توانایی های او را در فعالیت های روزانه ارزیابی کند، مانند:

• با استفاده از کارد و چنگال
• تزئین
• استفاده از توالت
• بازی کردن
• فعالیت های حرکتی ظریف مانند نوشتن

سپس یک درمانگر با کودک، مراقبان و معلمانش کار می کند تا به یافتن راه هایی برای مدیریت هر مشکلی کمک کند.

کودک شما همچنین ممکن است از یک فیزیوتراپیست کودکان کمک دریافت کند. آنها می توانند توانایی های خود را ارزیابی کنند و یک برنامه درمانی به خصوص برای آنها ایجاد کنند، که ممکن است شامل فعالیت هایی برای بهبود راه رفتن، دویدن، تعادل و هماهنگی و سایر موارد باشد.

سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی درگیر در مراقبت از فرزند شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک متخصص اطفال – پزشکی که در مراقبت از نوزادان و کودکان تخصص دارد
• روانشناس بالینی – متخصص مراقبت های بهداشتی که در ارزیابی و درمان شرایط سلامت روان تخصص دارد
• روانشناس تربیتی – متخصصی که به کودکانی که به دلیل عوامل عاطفی، روانی یا رفتاری در پیشرفت تحصیلی خود مشکل دارند کمک می کند.

برخی از مداخلاتی که این متخصصان سلامت ممکن است انجام دهند در زیر ذکر شده است.

رویکرد وظیفه محور

یکی از انواع اصلی مداخله ای که برای کمک به کودکان مبتلا به DCD در مدیریت شرایط خود استفاده می شود، به عنوان رویکرد وظیفه گرا شناخته می شود.

این شامل کار با شما و فرزندتان برای شناسایی فعالیت‌های خاصی است که باعث ایجاد مشکلات می‌شود و یافتن راه‌هایی برای غلبه بر آنها.

به عنوان مثال، یک درمانگر می تواند با تقسیم کردن عمل به مراحل کوچک، به بهبود مشکلات با حرکات خاص کمک کند. سپس به کودک شما می آموزند که این حرکات فردی را برنامه ریزی کند و آنها را به طور منظم تمرین کند.

فرزند شما همچنین ممکن است از تطبیق دادن وظایف برای آسان‌تر کردن آن‌ها سود ببرد، مانند افزودن دستگیره‌های مخصوص به خودکارها برای راحت‌تر در دست گرفتن آن‌ها، یا پوشیدن کفش‌هایی با بست‌های Velcro به جای بند کفش برای آسان‌تر کردن لباس پوشیدن.

ممکن است فرزند شما تشویق شود که به طور منظم ورزش کند، زیرا این امر به طور کلی برای کودکان مبتلا به DCD مفید است.

رویکرد فرآیند محور

یک روش جایگزین برای رویکرد وظیفه‌محور، رویکرد فرآیندمحور است. این بر اساس این تئوری است که مشکلات حواس یا درک کودک شما از بدن او ممکن است به مشکلات حرکتی او کمک کند.

یک رویکرد فرآیند گرا ممکن است شامل فعالیت هایی باشد که هدف آنها بهبود مهارت های حرکتی (حرکتی) عمومی کودک شما است، نه کمک به او در انجام یک کار یا فعالیت خاص.

با این حال، تصور نمی‌شود که این روش به اندازه رویکرد وظیفه‌محور مؤثر باشد.

درمان سایر شرایط

کودکان مبتلا به DCD اغلب شرایط دیگری نیز دارند که ممکن است نیاز به درمان جداگانه داشته باشند.

اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)(بیشتر بخوانید)

اگر کودک شما همچنین مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است، ممکن است از مصرف دارو برای کمک به تمرکز بهتر، کمتر تکانشی، احساس آرامش و یادگیری و تمرین مهارت های جدید بهره مند شود.

نارساخوانی(بیشتر بخوانید)

اگر فرزند شما نارساخوانی نیز دارد ، ممکن است از مداخلات آموزشی ویژه ای که برای بهبود خواندن و نوشتن او طراحی شده است، بهره مند شود.

اوتیسم(بیشتر بخوانید)

اگر فرزند شما اوتیسم نیز دارد ، ممکن است از برنامه‌های ویژه‌ای که برای کمک به بهبود ارتباطات، تعامل اجتماعی، و مهارت‌های شناختی و تحصیلی او طراحی شده‌اند، بهره‌مند شوند.

مشکلات گفتاری و زبانی

گفتار درمانی و زبان درمانی ممکن است مفید باشد اگر کودک شما در گفتار خود نیز مشکل داشته باشد.

یک گفتار درمانگر می تواند گفتار کودک شما را ارزیابی کند و به او کمک کند تا راه هایی برای برقراری ارتباط به بهترین شکل ممکن پیدا کند.

این ممکن است شامل تمریناتی برای حرکت دادن لب ها یا زبان به روشی خاص، تمرین تولید صداهای خاص و یادگیری کنترل تنفس آنها باشد.

با بزرگتر شدن فرزندتان درمان کنید

اگرچه مهارت‌های هماهنگی فیزیکی یک کودک مبتلا به DCD کمتر از حد متوسط ​​باقی می‌ماند، اما با بزرگ‌تر شدن، این مشکل کمتر می‌شود.

در دوران نوجوانی، مشکلات در مدرسه – به ویژه تولید آثار مکتوب – ممکن است بسیار برجسته تر شود.

درمان بیشتر با یک کاردرمانگر برای مشکلات دست خط ممکن است زمانی مفید باشد که کودک شما کمی بزرگتر شود.

معلمان ممکن است از کودکان بزرگتر درخواست کنند که زمان بیشتری در امتحانات داده شود. دسترسی به رایانه می‌تواند تکالیف را آسان‌تر کند و برخی مدارس لپ‌تاپ ارائه می‌کنند.

یک فرد جوان ممکن است ۱ یا بیشتر از مشکلات اضافی مرتبط با DCD را داشته باشد که بر رفتار، اجتماعی شدن و پیشرفت تحصیلی آنها تأثیر منفی می گذارد.

این افراد جوان اغلب علاوه بر درمانی که دریافت می‌کنند، نیاز به حمایت والدین دارند.

درمان های جایگزین

به دلیل محدودیت‌های درمان‌های موجود برای DCD و این واقعیت که نمی‌توان آن را درمان کرد، برخی از والدین ممکن است به دنبال درمان‌های جایگزینی باشند که ادعا می‌کنند این بیماری را درمان می‌کنند یا تا حد زیادی بهبود می‌بخشند.

اما معمولاً هیچ مدرک علمی برای حمایت از استفاده از درمان‌های جایگزین وجود ندارد و ممکن است هزینه‌بر و زمان‌بر باشد.

همچنین مهم است که در نظر داشته باشید که گاهی اوقات مشکلات هماهنگی فیزیکی مرتبط با DCD به طور طبیعی در طول زمان بهبود می یابند.

گروه های پشتیبانی

مراقبت از کودک مبتلا به DCD می تواند دشوار باشد. ممکن است تماس با گروه های پشتیبانی محلی یا ملی، مانند بنیاد دیسپراکسی ، برای شما مفید باشد.

بنیاد دیسپراکسی اطلاعات و توصیه هایی برای والدین کودکان مبتلا به دیسپراکسی دارد که بسیاری از مسائلی را که ممکن است با بزرگتر شدن فرزند شما ایجاد شود، پوشش می دهد.

بیشتر بخوانید:پاچنبری چیست؟مهمترین بدشکلی مادرزادی پا نوزادان

منبع:NHS