اختلال طیف اوتیسم(ASD) چیست؟


اختلال طیف اوتیسم(ASD) یک وضعیت مرتبط با رشد مغز است

که بر نحوه درک و معاشرت فرد با دیگران تأثیر می گذارد

و باعث ایجاد مشکلاتی در تعامل اجتماعی و ارتباطات می شود.

این اختلال همچنین شامل الگوهای رفتاری محدود و تکراری است.

اصطلاح «طیف» در اختلال طیف اوتیسم به طیف وسیعی از علائم و شدت آن اشاره دارد.

اختلال طیف اوتیسم شامل شرایطی است که قبلاً جداگانه در نظر گرفته می شد

– اوتیسم، سندرم آسپرگر، اختلال تجزیه کننده دوران کودکی و شکل نامشخصی از اختلال رشد فراگیر.

برخی افراد هنوز از اصطلاح “سندرم آسپرگر” استفاده می کنند،

که عموماً تصور می شود در انتهای خفیف اختلال طیف اوتیسم قرار دارد.

اختلال طیف اوتیسم در اوایل کودکی شروع می شود

و در نهایت باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد جامعه می شود

– به عنوان مثال از نظر اجتماعی، مدرسه و محل کار.

اغلب کودکان در سال اول علائم اوتیسم را نشان می دهند.

به نظر می‌رسد تعداد کمی از کودکان در سال اول به طور طبیعی رشد می‌کنند

و پس از آن بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی زمانی که علائم اوتیسم در آنها ایجاد می‌شود، دوره پسرفت را پشت سر می‌گذارند.

در حالی که هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد،

درمان فشرده و اولیه می تواند تفاوت بزرگی در زندگی بسیاری از کودکان ایجاد کند.

بیشتر بخوانید:ADD در مقابل ADHD،تفاوت آنها را بشناسید

علائم و نشانه های اختلال طیف اوتیسم(ASD)


برخی از کودکان نشانه هایی از اختلال طیف اوتیسم را در اوایل دوران نوزادی نشان می دهند،

مانند کاهش تماس چشمی، عدم پاسخگویی به نام خود یا بی تفاوتی به مراقبین.

سایر کودکان ممکن است در چند ماه یا چند سال اول زندگی به طور طبیعی رشد کنند،

اما ناگهان گوشه‌گیر یا پرخاشگر شوند یا مهارت‌های زبانی خود را از دست بدهند.

علائم معمولا در سن ۲ سالگی دیده می شود.

هر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم احتمالاً دارای یک الگوی رفتاری و سطح شدت منحصر به فرد است – از عملکرد پایین تا عملکرد بالا.

برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در یادگیری مشکل دارند و برخی نشانه‌هایی از هوش پایین‌تر از حد معمول دارند.

سایر کودکان مبتلا به این اختلال از هوش طبیعی تا بالایی برخوردارند

– آنها به سرعت یاد می گیرند،

اما در برقراری ارتباط و به کار بردن آنچه می دانند در زندگی روزمره و سازگاری با موقعیت های اجتماعی مشکل دارند.

به دلیل ترکیب منحصر به فرد علائم در هر کودک، گاهی اوقات تشخیص شدت ممکن است دشوار باشد.

به طور کلی بر اساس سطح اختلالات و نحوه تأثیر آنها بر توانایی عملکرد است.

در زیر برخی از علائم رایج که توسط افرادی که دارای اختلال طیف اوتیسم هستند نشان داده شده است.

بیشتر بخوانید:رگ به رگ شدن یا پیچ خوردگی مفاصل،پارگی رباط

ارتباطات و تعامل اجتماعی

یک کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) ممکن است

مشکلاتی در تعامل اجتماعی و مهارت های ارتباطی داشته باشد، از جمله هر یک از علائم زیر:

به نام خود پاسخ نمی دهد یا به نظر می رسد گاهی اوقات صدای شما را نمی شنود
در آغوش گرفتن و در آغوش گرفتن مقاومت می کند و به نظر می رسد

که ترجیح می دهد به تنهایی بازی کند و به دنیای خودش عقب نشینی کند
تماس چشمی ضعیفی دارد و حالت چهره ندارد
صحبت نمی کند یا با تاخیر صحبت می کند،

یا توانایی قبلی در بیان کلمات یا جملات را از دست می دهد
نمی‌توانید مکالمه‌ای را شروع کنید یا ادامه دهید،

یا فقط یک مکالمه را برای ارسال درخواست یا برچسب‌گذاری موارد شروع می‌کند
با لحن یا ریتم غیرعادی صحبت می کند و

ممکن است از صدای آواز یا گفتار ربات مانند استفاده کند
کلمات یا عبارات را کلمه به کلمه تکرار می کند،

اما نحوه استفاده از آنها را نمی داند
به نظر نمی رسد سوالات یا دستورالعمل های ساده را درک کند
عواطف یا احساسات را بیان نمی کند و از احساسات دیگران بی خبر به نظر می رسد
به اشیایی اشاره نمی کند یا نمی آورد تا علاقه خود را به اشتراک بگذارد
به طور نامناسبی با منفعل،

پرخاشگر یا مخل به تعامل اجتماعی نزدیک می شود
در تشخیص نشانه های غیرکلامی مانند تفسیر حالات چهره،

وضعیت بدن یا لحن صدای دیگران مشکل دارد.

بیشتر بخوانید:شکستگی استرسی استخوان چگونه رخ میدهد؟

الگوهای رفتاری

یک کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) ممکن است الگوهای رفتاری،

علایق یا فعالیت های محدود و تکراری داشته باشد، از جمله هر یک از علائم زیر:

حرکات تکراری مانند تکان دادن، چرخیدن یا تکان دادن دست را انجام می دهد
فعالیت هایی را انجام می دهد که می تواند به خود آسیب برساند، مانند گاز گرفتن یا ضربه زدن به سر
روال ها یا تشریفات خاصی را ایجاد می کند و با کوچکترین تغییر دچار اختلال می شود
مشکلات هماهنگی دارد یا الگوهای حرکتی عجیبی دارد،

مانند دست و پا چلفتی یا راه رفتن روی انگشتان پا، و زبان بدن عجیب، سفت یا اغراق آمیز دارد.
مجذوب جزئیات یک شی، مانند چرخ‌های چرخان یک ماشین اسباب‌بازی است، اما هدف یا عملکرد کلی شی را درک نمی‌کند.
به طور غیرعادی به نور، صدا یا لمس حساس است، اما ممکن است نسبت به درد یا دما بی تفاوت باشد
درگیر بازی های تقلیدی یا ساختگی نمی شود
بر روی یک شی یا فعالیت با شدت یا تمرکز غیر طبیعی ثابت می شود
ترجیحات غذایی خاصی دارد، مانند خوردن تنها چند غذا، یا امتناع از غذاهای با بافت خاص
با بالغ شدن، برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) بیشتر با دیگران درگیر می شوند و اختلالات کمتری در رفتار نشان می دهند.

برخی، معمولاً آنهایی که کمترین مشکلات را دارند، در نهایت ممکن است زندگی عادی یا تقریباً عادی داشته باشند.

با این حال، برخی دیگر همچنان با مهارت های زبانی یا اجتماعی مشکل دارند

و سال های نوجوانی می تواند مشکلات رفتاری و عاطفی بدتری را به همراه داشته باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

نوزادان با سرعت خود رشد می کنند و بسیاری از آنها از

جدول زمانی دقیقی که در برخی کتاب های والدین یافت می شود پیروی نمی کنند.

اما کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) معمولاً برخی از علائم تاخیر در رشد را قبل از ۲ سالگی نشان می دهند.

اگر نگران رشد فرزندتان هستید یا مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است به اختلال طیف اوتیسم مبتلا باشد،

نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

علائم مرتبط با این اختلال همچنین می تواند با سایر اختلالات رشدی مرتبط باشد.

علائم اختلال طیف اوتیسم(ASD) اغلب در اوایل رشد ظاهر می شود،

زمانی که تاخیرهای آشکاری در مهارت های زبانی و تعاملات اجتماعی وجود دارد.

پزشک شما ممکن است آزمایش‌های رشدی را برای تشخیص اینکه آیا کودک شما در مهارت‌های شناختی،

زبانی و اجتماعی تاخیر دارد یا نه توصیه می‌کند، اگر کودک شما:

تا ۶ ماهگی با لبخند یا ابراز خوشحالی پاسخ نمی دهد
تا ۹ ماهگی صداها یا حالات چهره را تقلید نمی کند
تا ۱۲ ماهگی غرغر نمی کند و غرغر نمی کند
تا ۱۴ ماهگی ژست نمی دهد – مانند نقطه یا موج
تا ۱۶ ماهگی تک کلمه نمی گوید
تا ۱۸ ماهگی “خودسازی” بازی نمی کند یا وانمود نمی کند
تا ۲۴ ماهگی عبارات دو کلمه ای را نمی گوید
مهارت های زبانی یا مهارت های اجتماعی را در هر سنی از دست می دهد.

بیشتر بخوانید:بیماری پرتس چیست و چگونه تشخیص داده میشود؟

دلایل ایجاد اختلال طیف اوتیسم(ASD)


اختلال طیف اوتیسم(ASD) هیچ علت شناخته شده ای ندارد.

با توجه به پیچیدگی اختلال و این واقعیت که علائم و شدت آن متفاوت است،

احتمالاً دلایل زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است نقش داشته باشند.

ژنتیک به نظر می رسد چندین ژن مختلف در اختلال طیف اوتیسم(ASD) نقش دارند. برای برخی از کودکان،

اختلال طیف اوتیسم(ASD) می تواند با یک اختلال ژنتیکی، مانند سندرم رت یا سندرم X شکننده مرتبط باشد.

برای سایر کودکان، تغییرات ژنتیکی (جهش) ممکن است خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) را افزایش دهد.

هنوز ژن‌های دیگر ممکن است بر رشد مغز یا نحوه ارتباط سلول‌های مغزی تأثیر بگذارند،

یا ممکن است شدت علائم را تعیین کنند. برخی از جهش های ژنتیکی به نظر می رسد ارثی هستند،

در حالی که برخی دیگر خود به خود رخ می دهند.
فاکتورهای محیطی. محققان در حال حاضر در حال بررسی این موضوع هستند که

آیا عواملی مانند عفونت های ویروسی، داروها یا عوارض دوران بارداری،

یا آلاینده های هوا در ایجاد اختلال طیف اوتیسم(ASD) نقش دارند یا خیر.
هیچ ارتباطی بین واکسن و اختلال طیف اوتیسم(ASD) وجود ندارد
یکی از بزرگ‌ترین بحث‌ها در اختلال طیف اوتیسم(ASD) این است

که آیا ارتباطی بین این اختلال و واکسن‌های دوران کودکی وجود دارد یا خیر.

با وجود تحقیقات گسترده، هیچ مطالعه قابل اعتمادی ارتباط بین اختلال طیف اوتیسم(ASD) و ​​هر واکسنی را نشان نداده است.

در واقع، مطالعه اولیه ای که سال ها پیش بحث را برانگیخت،

به دلیل طراحی ضعیف و روش های تحقیق مشکوک پس گرفته شده است.

اجتناب از واکسیناسیون دوران کودکی می تواند کودک شما و دیگران را

در معرض خطر ابتلا و گسترش بیماری های جدی از جمله سیاه سرفه (سیاه سرفه)، سرخک یا اوریون قرار دهد.

بیشتر بخوانید:سندرم شوگرن را بشناسید،اختلال خودایمنی مزمن

عوامل حطر ساز اختلال طیف اوتیسم(ASD)


تعداد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) در حال افزایش است.

مشخص نیست که آیا این به دلیل تشخیص و گزارش بهتر است یا افزایش واقعی تعداد موارد یا هر دو.

اختلال طیف اوتیسم(ASD) کودکان از هر نژاد و ملیت را تحت تاثیر قرار می دهد،

اما برخی عوامل خطر ابتلا به کودک را افزایش می دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جنسیت فرزند شما پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) هستند.
سابقه خانوادگی. خانواده هایی که یک فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) دارند،

در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با این اختلال هستند.

همچنین غیرمعمول نیست که والدین یا بستگان یک کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD)

مشکلات جزئی در مهارت های اجتماعی یا ارتباطی خود داشته باشند یا رفتارهای خاصی از این اختلال را انجام دهند.
سایر اختلالات خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم(ASD) یا

علائم مشابه اوتیسم در کودکانی که شرایط پزشکی خاصی دارند، بالاتر از حد طبیعی است.

به عنوان مثال می توان به سندرم X شکننده، یک اختلال ارثی که باعث مشکلات فکری می شود، اشاره کرد.

توبروس اسکلروزیس، وضعیتی که در آن تومورهای خوش خیم در مغز ایجاد می شوند.

و سندرم رت، یک بیماری ژنتیکی که تقریباً منحصراً در دختران اتفاق می‌افتد،

باعث کندی رشد سر، ناتوانی ذهنی و از دست دادن استفاده هدفمند از دست می‌شود.

نوزادان بسیار نارس.

نوزادانی که قبل از هفته ۲۶ بارداری به دنیا می آیند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم باشند.
سن والدین ممکن است بین فرزندان متولد شده از والدین بزرگتر و اختلال طیف اوتیسم ارتباطی وجود داشته باشد،

اما تحقیقات بیشتری برای ایجاد این ارتباط ضروری است.

بیشتر بخوانید:نوروپاتی محیطی یا اختلال عصبی را بشناسید

عوارض اختلال طیف اوتیسم(ASD)


مشکلات در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار می تواند منجر به موارد زیر شود:

مشکلات در مدرسه و یادگیری موفق
مشکلات اشتغال
ناتوانی در زندگی مستقل
انزوای اجتماعی
استرس درون خانواده
قربانی شدن و آزار و اذیت شدن

پیشگیری از اختلال طیف اوتیسم(ASD)


هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد،

اما گزینه های درمانی وجود دارد. تشخیص زودهنگام و مداخله بسیار مفید است و می تواند رفتار،

مهارت ها و رشد زبان را بهبود بخشد. با این حال، مداخله در هر سنی مفید است.

اگرچه کودکان معمولاً از علائم اختلال طیف اوتیسم بیشتر نمی شوند،

اما ممکن است یاد بگیرند که به خوبی عمل کنند.


کلینیک کاردرمانی،گفتاردرمانی و توانبخشی توان افزا اصفهان،با کادر مجرب و حرفه ای در زمینه های تشخیص،
درمان و بهبود انواع اختلالات،ناهنجاری ها و آسیب های جسمی و ذهنی کودکان و بزرگسالان،
در خدمت شما هموطنان عزیز از سراسر کشور میباشد.

شماره تماس جهت نوبت دهی و مشاوره رایگان: ۰۹۳۰۳۱۲۶۴۷۵

آدرس: اصفهان؛ خیابان رزمندگان، روبروی خیابان شهید کاظمی، نبش کوچه ۲۷

اینستاگرام کلینیک تخصصی توان افزا: (اینجا کلیک کنید)


تشخیص اختلال طیف اوتیسم(ASD)


پزشک کودک شما در معاینات منظم به دنبال علائم تاخیر رشد می‌گردد.

اگر کودک شما علائمی از اختلال طیف اوتیسم را نشان داد،

احتمالاً برای ارزیابی به متخصصی ارجاع خواهید شد که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را درمان می کند،

مانند روانپزشک یا روانشناس کودک، متخصص مغز و اعصاب اطفال، یا متخصص اطفال رشد.

از آنجایی که اختلال طیف اوتیسم از نظر علائم و شدت بسیار متفاوت است،

تشخیص ممکن است دشوار باشد

آزمایش پزشکی خاصی برای تعیین این اختلال وجود ندارد. در عوض، یک متخصص ممکن است:

کودک خود را مشاهده کنید و بپرسید که چگونه تعاملات اجتماعی،

مهارت های ارتباطی و رفتار کودک شما در طول زمان توسعه یافته و تغییر کرده است.
به فرزندتان تست هایی بدهید که شنوایی، گفتار، زبان، سطح رشد و مسائل اجتماعی و رفتاری را پوشش می دهد
تعاملات اجتماعی و ارتباطی ساختاریافته را به فرزند خود ارائه دهید و به عملکرد خود امتیاز دهید
از معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)

، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده کنید.
سایر متخصصان را در تعیین تشخیص بگنجانید
آزمایش ژنتیک را برای تشخیص اینکه آیا فرزند شما

دارای یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم رت یا سندرم X شکننده است توصیه کنید.

بیشتر بخوانید:سندرم پای بی قرار چیست و چه علائمی دارد؟

درمان اختلال طیف اوتیسم(ASD) چگونه است؟


هیچ درمانی برای اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد و هیچ درمان یکسانی وجود ندارد.

هدف از درمان، به حداکثر رساندن توانایی کودک شما برای

عملکرد با کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم و ​​حمایت از رشد و یادگیری است.

مداخله اولیه در طول سال های پیش دبستانی می تواند

به کودک شما کمک کند تا مهارت های اجتماعی، ارتباطی، عملکردی و رفتاری حیاتی را بیاموزد.

طیف وسیعی از درمان‌ها و مداخلات خانگی و مدرسه‌ای برای اختلال طیف اوتیسم می‌تواند

بسیار زیاد باشد و نیازهای فرزند شما ممکن است در طول زمان تغییر کند.

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند گزینه هایی را توصیه کند و به شناسایی منابع در منطقه شما کمک کند.

اگر کودک شما مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شد،

در مورد ایجاد یک استراتژی درمانی با متخصصان صحبت کنید و تیمی از متخصصان را برای رفع نیازهای فرزندتان بسازید.

گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان های رفتاری و ارتباطی بسیاری از برنامه ها به طیف وسیعی از مشکلات

اجتماعی، زبانی و رفتاری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم می پردازند.

برخی از برنامه ها بر کاهش رفتارهای مشکل ساز و آموزش مهارت های جدید تمرکز دارند.

برنامه‌های دیگر بر آموزش کودکان در موقعیت‌های اجتماعی یا برقراری ارتباط بهتر با دیگران تمرکز دارند.

تحلیل رفتار کاربردی (ABA) می‌تواند به کودکان کمک کند مهارت‌های جدیدی را بیاموزند

و این مهارت‌ها را به موقعیت‌های مختلف از طریق یک سیستم انگیزشی مبتنی بر پاداش تعمیم دهند.
درمان های آموزشی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب به برنامه های آموزشی بسیار ساختارمند پاسخ می دهند.

برنامه های موفق معمولاً شامل تیمی از متخصصان و انواع فعالیت ها برای بهبود مهارت های اجتماعی، ارتباطات و رفتار است.

کودکان پیش دبستانی که مداخلات رفتاری فشرده و فردی دریافت می کنند، اغلب پیشرفت خوبی از خود نشان می دهند.
خانواده درمانی والدین و سایر اعضای خانواده می توانند یاد بگیرند که چگونه با فرزندان خود بازی کنند و با آنها تعامل برقرار کنند،

به گونه ای که مهارت های تعامل اجتماعی را ارتقاء دهد،

رفتارهای مشکل دار را مدیریت کند، و مهارت های زندگی روزمره و ارتباطات را آموزش دهد.
سایر روش های درمانی بسته به نیاز فرزندتان، گفتار درمانی برای بهبود مهارت های ارتباطی،

کاردرمانی برای آموزش فعالیت های روزمره زندگی و فیزیوتراپی برای بهبود حرکت و تعادل ممکن است مفید باشد.

یک روانشناس می تواند راه هایی را برای رسیدگی به رفتار مشکل دار توصیه کند.
داروها هیچ دارویی نمی تواند علائم اصلی اختلال طیف اوتیسم را بهبود بخشد،

اما داروهای خاص می توانند به کنترل علائم کمک کنند.

برای مثال، اگر کودک شما بیش فعال باشد، ممکن است داروهای خاصی تجویز شود.

گاهی اوقات از داروهای ضد روان پریشی برای درمان مشکلات رفتاری شدید استفاده می شود.

و داروهای ضد افسردگی ممکن است برای اضطراب تجویز شوند.

همه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی را در مورد هر دارو یا مکملی که فرزندتان مصرف می کند به روز نگه دارید.

برخی از داروها و مکمل ها می توانند با هم تداخل داشته باشند و عوارض جانبی خطرناکی ایجاد کنند.

مدیریت سایر شرایط پزشکی و سلامت روان

علاوه بر اختلال طیف اوتیسم، کودکان،

نوجوانان و بزرگسالان نیز می توانند موارد زیر را تجربه کنند:

مسائل بهداشتی پزشکی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است مشکلات پزشکی مانند

صرع، اختلالات خواب، ترجیحات غذایی محدود یا مشکلات معده داشته باشند.

از پزشک کودک خود بپرسید که چگونه این شرایط را با هم مدیریت کنید.
مشکلات انتقال به بزرگسالی. نوجوانان و بزرگسالان جوان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در درک تغییرات بدن مشکل داشته باشند.

همچنین موقعیت‌های اجتماعی در نوجوانی پیچیده‌تر می‌شوند و ممکن است تحمل کمتری برای تفاوت‌های فردی وجود داشته باشد.

مشکلات رفتاری ممکن است در سال های نوجوانی چالش برانگیز باشد.
سایر اختلالات سلامت روان. نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب سایر اختلالات سلامت روان مانند

اضطراب و افسردگی را تجربه می کنند. پزشک، متخصص سلامت روان، و سازمان‌های حمایتی و خدماتی جامعه می‌توانند کمک کنند.

چشم انداز بیماران اختلال طیف اوتیسم(ASD)


کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم معمولاً در طول زندگی به یادگیری و جبران مشکلات ادامه می دهند،

اما بیشتر آنها به سطحی از حمایت نیاز دارند. برنامه ریزی برای فرصت های آینده فرزندتان مانند

شغل، دانشگاه، وضعیت زندگی، استقلال و خدمات مورد نیاز برای حمایت می تواند این روند را هموارتر کند.

بیشتر بخوانید:اسپوندیلولیستزیس یا مهره رانش چیست و چه علائمی دارد؟

منبع:mayoclinic